Author: Mr. Donkey

วันก่อนผมได้อ่านหนังสือเรื่อง “สัญญาก็คือสัญญา” ของด๊อกเตอร์เวนย์ ไดเออร์ เลยขอนำบทย่อมาถ่ายทอดให้เพื่อนๆฟัง เมื่อพูดถึงความรักแบบไม่มีเงื่อนไขมีเพียงความรักของแม่ที่มีต่อลูกเท่านั้นที่ถือได้ว่าเป็นรักแบบไม่มีเงื่อนไขอย่างแท้จริง เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นที่มุมหนึ่งของโลก ที่รัฐฟลอริดา สหรัฐอเมริกา เป็นเรื่องของความรักของแม่ที่มีต่อลูกที่ไม่สามารถหาอะไรมาทดแทนได้ ย้อนกลับไปเมื่อ พ.ศ. 2513 ครอบครัว โอ’บาร่า ผู้เป็นแม่มีชื่อว่า เคย์ โอ’บาร่า (Kaye O’Bara) ต้องเผชิญหน้ากับ เมื่อ ลูกสาวคนโตของเธอซึ่งมีอายุ 16 ปี ชื่อ เอ็ดวาด้า โอ’บาร่า (Edwarda O’bara) ซึ่งเป็นโรคเบาหวานตั้งแต่กำเนิดช๊อกกลางดึก และถูกนำส่งโรงพยาบาลเข้าห้องฉุกเฉิน ขณะที่อยู่ในโรงพยาบาลอาการช๊อคทำให้เอ็ดวาด้ากำลังจะหมดสติ แต่ขณะที่ยังพอมีสติ เอ็ดวาด้า ได้พูดกับแม่ที่นั่งข้างๆเตียงว่า “แม่จ๋า อย่าทิ้งหนูไปไหนหนะ” เคย์ โอ’บาร่ากุมมือลูกสาวและตอบว่า “แม่จะไม่ทิ้งหนูไหนแน่นอน แม่จะอยู่ตรงนี้ตลอด แม่ให้สัญญา” และสัญญาก็เป็นสัญญาจริงๆ นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เอ็ดวาด้า ก็ตกอยู่ในสภาวะโคม่ามาตลอด ปี เคย์ โอ’บาร่า ผู้ซึ่งเป็นแม่จะต้องป้อนข้าวดูและคอยดูแลลูกสาวตัวเองอย่างใกล้ชิดแบบไม่ห่างไปไหนตามลำพังเป็นเวลาตลอด 38 ปี ลองจินตนาการ….ดูว่ามันลำบาก เหนื่อย…

ชีวิตการทำงานทำไมมันมีแต่ปัญหา ปัญหา และก็ปัญหา เบื่อจริงๆเลยครับ อยากกลับไปอยู่บ้านเฮาบ่ต้องเจอะเจอปัญหาเยอะแยะ… จำได้ว่าตอนสมัยเริ่มทำงานใหม่ๆ ยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร วันๆไม่ได้ทำอะไรนอกจากแก้ปัญหา วันหนึ่งได้มีโอกาสคุยกับหัวหน้า เลยถามหัวหน้าว่าทำไมมันมีเป็นหาเข้ามาเยอะจัง ไม่ได้ทำงานเลยเนี่ย หัวหน้าหัวเราะหึๆ พูดว่า “พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันน้องเอ้ย…ว่าทำไมปัญหามันถึงได้เยอะอย่างนี้” แต่รู้อย่างหนึ่งว่าถ้ามันไม่มีปัญหาเราคงไม่มีงานทำ มีปัญหาเยอะๆดีแล้วเป็นสัญญาณว่าเรายังมีงานทำ เขาจ้างเรามาแก้ปัญหา หากไม่มีปัญหาเขาคงไม่จ้างเราหรอก นี่แหละคืองานของเรา คิดไปคิดมาว่า..เออใช่ ที่ทุกคนทำงานแข่งขันกันทุกวันนี้งานจริงๆที่ว่าคือการแก้ปัญหา ธนาคารแก้ปัญหาลูกค้าที่ไม่รู้จะเอาเงินไปเก็บไว้ที่ไหน หรือไม่รู้จะเอาเงินที่ไหนมาลงทุน ร้านอาหารแก้ปัญหาความหิว ดีเอชแลแก้ปัญหาคนที่ไม่รู้จะเอาของส่งให้อีกคนที่อยู่คนละมุมโลกยังไง บริษัทมือถือแก้ปัญหาที่เราไม่สามารถคุยกับคนที่อยู่คนละพื้นที่ได้ ฯลฯ เราหนีปัญหาไม่พ้นหรอกแก้ปัญหานี้ได้ปัญหาใหม่ก็เข้ามา การแก้ปัญหาบางครั้งง่าย บางครั้งก็ยากมากๆ แต่บางครั้งที่คิดว่ายากๆ ก็อาจจะง่ายจนเราคิดไม่ถึงก็ได้ มีตัวอย่างอยู่สองตัวอย่าง ตัวอย่างแรก ถ้าหากใครเคยได้ดูรายการ VIP เมื่อหลายปี ที่ตุ๊กญานีเป็นพิธีกรคงพอนึกออก เป็นเรื่องราวของคนไทยคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จทำร้านอาหารที่อเมริกาแล้วกลับมาเมืองไทย ขณะที่อยู่อเมริกาพอเริ่มตั้งตัวได้ก็เปิดร้านอาหารไทย แต่เมืองที่เขาอยู่มันใกล้ชายแดนเม็กซิโก จึงถูกโจรเม็กซิกันปล้นบ่อยๆ ปล้นเสร็จแล้วก็หนีข้ามฝั่งไปตำรวจก็ตามตัวลำบาก หลังจากโดนปล้น 3-4 ครั้งติดกันชักแย่จะเจ้งเอา เพราะลูกค้ากลัวก็หายไปหมด และแต่ละครั้งที่โดนปล้นก็เสียเงินไปเยอะ ขึนปล่อยไปอย่างนี้เจ้งแน่ ครั้นจะย้ายร้านหนีไปที่อื่นก็ไม่ได้แล้วเพราะลงไปหมดตัวแล้ว วิธีหนึ่งคือจ้างบริษัทรักษาความปลอดภัยมาดูแลตลอดเวลา แต่ค่าใช้จ่ายก็มหาศาล ทำงานเพื่อเอาเงินมาจ่ายค่า รปภ. คงไม่คุ้มแน่ๆ…

“ตลกแล้วหละของฟรีมันจะไปมาค่าได้ยังไง ไม่เช่นนั้นมันจะได้มาฟรีเหรอ”  หลายคนคงคิดเช่นนี้ คำว่าฟรีในที่นี้หมายถึงได้มาเปล่าๆ ไม่ต้องเอาอะไรไปแลก เรามักจะมีความคิดที่ว่าอะไรที่เราได้มาฟรีๆมักจะมีค่าน้อย หรือไม่ก็ไร้ค่าไปเลย ในขณะเดียวกันสิ่งที่เราได้มาด้วยความยากลำบากหรือต้องเสียเงินเสียทอง เสี่ยงหรือเหน็ดเหนื่อยเพื่อแลกมันมา เราคิดว่ามันมันมีราคามีค่ากว่า หากคิดกันให้ลึกๆแล้วสิ่งที่มันเป็นไปมันกลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง สิ่งที่มีค่าในชีวิตทุกๆอย่างเราล้วนได้มันมาฟรีทั้งนั้น ส่วนที่เราต้องเสียเงินเสียทองไปหาซื้อมันมาครอบครองมักจะเป็นสิ่งที่มีค่าต่ำ ถึงแม้จะจ่ายมันด้วยเงินมหาศาลเท่าไหร่ราคาของมันจริงๆยิ่งถูก ลองคิดถึงสิ่งเหล่านี้ เช่น จิตใจ จิตวิญาญ ร่างกายเรา ความหวัง ความรัก ความทะเยอทะยาน กำลังใจ ความเชื่อมั่น ความอดทน ศรัทธา มิตรภาพ ครอบครัว คนที่เรารัก พ่อแม่พี่น้อง ลูกหลาน เพื่อนฝูง อากาศ ประเทศ โลก ฯลฯ และที่สำคัญอย่างหนึ่ง เวลา ทุกคนคงไม่ปฏิเสธว่าเวลาเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต เพราะเป็นสิ่งที่เสียไปแล้วไม่มีทางเลยที่จะได้มันกลับคืนมา และเวลาเป็นสิ่งที่เราไม่เคยต้องเอาเงินทองไปแลกมันมา มันเป็นสิ่งที่อยู่กับตัวเรามาตลอดแบบฟรีๆ แต่ตรงข้ามกันสิ่งที่เราต้องเอาอะไรที่เรามีโดยเฉพาะของฟรีที่กล่าวข้างต้นไปแลก มันมันกลับมีค่าน้อย บางคนบอกว่าไม่จริง….เพราะสิ่งใดจะมีค่าได้ต้องใช้หลายๆสิ่งเพื่อให้ผ่านการพิสูจน์ว่ามันค่าจริงๆ เช่น ความรักและมิตรภาพ ผมคนหนึ่งละที่ขอเถียงว่าไม่จริงเช่นกัน ตัวอย่าง ความรัก หรือมิตรภาพเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับโลกนี้มาตลอดไม่ต้องไปดั้นด้นเสาะหาหรือลงทุนไขว่คว้ามันมา มันอยู่รอบตัวเราถึงแม้บางครั้งต้องใช้เวลาบ้าง แต่อย่างที่รู้แล้วเวลาเป็นของฟรีจึงไม่มีคำว่าเสีย หรือต้องแลกด้วยอะไร มีแค่จะรู้สึกมันหรือไม่เท่านั้นเอง หากไม่รู้สึกไม่ว่าจะทุ่มเทด้วยอะไรก็ตามหรือใช้เวลามากแค่ไหนก็ตามมันก็ไม่มีค่า…